Twierdza Dyneburg to miejsce osadzenia uczestników powstania polskiego (1863 r.) w Inflantach Polskich, gdzie skazano na śmierć przywódcę powstania Leona Platera.

Dominantą historycznego centrum Daugavpils jest Dom Jedności (ul. Rīgas 22a), który powstał za czasów pierwszej niepodległości Łotwy. Budynek został zbudowany z inicjatywy ówczesnego prezydenta Kārlisa Ulmanisa ze środków zebranych przez mieszkańców oraz przydzielonych przez państwo.

Centrum Kultury Polskiej promuje język polski, kulturę polską, historię polski oraz polskie dziedzictwo narodowe. Placówka organizuje różnorodne imprezy kulturowe m.in. wystawy, koncerty czy festiwale. Dom Polski w latach 30-tych XX w. miejscowi Polacy kupili za własne pieniądze.

W Daugavpils, przy ul. Mihoelsa 4 zachował się budynek, w którym urodził się wybitny aktor Solomon Michoels (1890–1948) – legenda teatru XX w. W 1990 r. obchodzono 100 rocznicę urodzin S. Michoelsa, ku pamięci aktora zmieniono nazwę ulicy Jaunatnes na ulicę Mihoelsa, a przy jego rodzinnym domu ustawiono tablicę pamiątkową z płaskorzeźbą popiersia aktora.

Zegar Słoneczny (1910 r.) znajduje się na placu Uniwersytetu Daugavpilskiego. Zaprojektowany został przez nauczyciela Szkoły Realnej, A. Jaskovsa. Płaszczyzna tarczy zegara, zamocowanego na czworokątnym postumencie, odpowiada szerokości geograficznej miasta: – 56˚.

Najbardziej znaczące zmiany w życiu gospodarczym Dyneburga (Daugavpils) przyniosło wybudowanie linii kolejowych Petersburg – Dyneburg – Warszawa oraz Ryga – Dyneburg – Orzeł w 1860 r. i 1861 r. Linię kolejową Petersburg – Warszawa, wraz z znajdującymi się na niej mostami, wiaduktami, oraz niektórymi dworcami projektował polski inżynier Stanisław Kierbedź.

Interaktywna wielkoformatowa rzeźba „Duch Twierdzy” znajduje się w Twierdzy Dyneburg. Znaczenie symboliczne obiektu jest bardzo proste – koń kojarzy się z siłą, dumą i szacunkiem.

Pamiątkowy znak „Dedykacja Rothko”, stworzony przez artystę Romualda Gibowskiego, usytuowany jest na malowniczym brzegu rzeki Dźwiny – źródle najjaskrawszych wrażeń dziecięcych malarza Marka Rothko. Znak wskazuje również na ulicę Šosejas (dzisiaj 18. novembra), na której rodzina Rothkowitzów mieszkała w latach 1892–1913 roku.

Armia nazistowska wkroczyła do Daugavpils 6 czerwca 1941 r. i od pierwszych dni okupacji zaczęła kampanię eksterminacji Żydów. Zgodnie z rozporządzeniem z dnia 15 lipca 1941 r. wszyscy Żydzi powinni byli przenieść się do getta utworzonego w fortyfikacji mostu na lewym brzegu Dźwiny. Więźniami getta na początku byli lokalni Żydzi lecz później także Żydzi z pobliskich miast i wsi – Krasławia, Grzywy, Wyszek, Indrycy, Korsówki, Dagdy, Iłłukszty i innych miejsc (również z terenów Litwy). Łącznie w getcie znajdowało się około 15 000–20 000 Żydów, a przeżyło mniej niż 100 osób.

W centrum miasta, w skwerze przy rzymskokatolickim kościele pw. św. Piotra w Okowach ustawiono obiekt środowiskowy „Kocham Daugavpils”. Wielkie serce z napisem „Daugavpils” jest oświetlone, dlatego efektownie wygląda jak w dzień, tak i w nocy. Jest to wspaniałe miejsce, aby mieszkańcy i goście mogli zrobić sobie zdjęcie przy nowym obiekcie środowiskowym i wyrazić swoją miłość do miasta.

Cmentarz Legionistów Polskich na Słobódce przy ulicy Satiksmes był największym miejscem pochówku żołnierzy polskich na Łotwie – pochowano tu dwustu trzydziestu siedmiu legionistów poległych w Kampanii Łatgalskiej w latach 1919–1920 czyli walkach o wyzwolenie Łotwy.