Armia nazistowska wkroczyła do Daugavpils 6 czerwca 1941 r. i od pierwszych dni okupacji zaczęła kampanię eksterminacji Żydów. Zgodnie z rozporządzeniem z dnia 15 lipca 1941 r. wszyscy Żydzi powinni byli przenieść się do getta utworzonego w fortyfikacji mostu na lewym brzegu Dźwiny. Więźniami getta na początku byli lokalni Żydzi lecz później także Żydzi z pobliskich miast i wsi – Krasławia, Grzywy, Wyszek, Indrycy, Korsówki, Dagdy, Iłłukszty i innych miejsc (również z terenów Litwy). Łącznie w getcie znajdowało się około 15 000–20 000 Żydów, a przeżyło mniej niż 100 osób.
Memoriał pamięci ofiar ludobójstwa Żydów i Daugavpilskiego getta został odsłonięty 10 listopada 1991 r., w pięćdziesiątą rocznicę rozpoczęcia ludobójstwa (autor memoriału – rzeźbiarz Oļegs Marinoha). Składa się on z steli granitowej z wykutą gwiazdą Dawida i napisem w języku jidysz „Pamięci dzieci Izraela”, oraz 16 steli kamiennych ustawionych po obu stronach, które symbolicznie przypominają o ofiarach Holokaustu w różnych krajach Europy.
Także na tych stelach znajdują się gwiazdy Dawida wraz z nazwami państw i liczbą wymordowanych: Czechosłowacja – 30000, Rosja/Białoruś/Ukraina – 1 252 000, Kraje Bałtyckie – 223 000, Grecja – 45 000, Luksemburg – 1 000, Jugosławia – 20 000, Rumunia – 300 000, Włochy – 3 000, Belgia – 40 000, Polska – 3 000 000, Holandia – 105 000, Norwegia – 900, Bułgaria – 14 000, Francja – 90 000, Węgry – 450 000.