Twierdza Dyneburg to miejsce osadzenia uczestników powstania polskiego (1863 r.) w Inflantach Polskich, gdzie skazano na śmierć przywódcę powstania Leona Platera. Powstańcy, którzy mieszkali w Dyneburgu planowali zdobyć twierdzę i umocnić się w niej. Jednak ten plan był źle przemyślany, ponieważ twierdza była dobrze zabezpieczona, miała wielki garnizon, którego arsenał wzmocniono 258 działami (łącznie miała 539 dział), i była nie do zdobycia.
11 kwietnia 1863 r. z Dyneburga do Dzisny wysłano transport z bronią (398 karabinów, 9 pistolety i 22 miecze), który ochraniało tylko 8 żołnierzy. Wieczorem w pobliżu Krasławia na transport napadł oddział powstańców pod dowództwem Leona Platera. Część broni zniszczono, część zabrano, a powstańcy udali się w stronę Wyszek. Goniła ich brygada grenadierów artylerii, która przy pomocy lokalnych chłopów znalazła część broni w Dworze Skaistas. Za udział w napadzie aresztowano także hrabiów Platerów – braci Eugeniusza i Michała. Wydarzenie opisywała prasa w Polsce, Anglii oraz Francji. Powstania Polaków były bestialsko tłumione w różnych miejscach na terenie guberni Witebskiej.
21 kwietnia w twierdzy została powołana Komisja Śledcza, którą kierował dowódca Armii Guberni Witebskiej generał-porucznik Dłotowski. Aresztowani zostali oddani pod trybunał wojskowy, a wyroki zostały wykonane na miejscu. Leona Platera skazano na rozstrzelanie. Jego dobra zostały skonfiskowane, a za szkody wyrządzone przez jego oddział nałożono podwójną kontrybucję. Cztery osoby z oddziału Platera zostały skazane na cztery lata katorgi, jego dwaj bracia – na pozbawienie wolności. Byli więzieni przez 20 tygodni lecz zwolniono ich z powodu braku dowodów. Hrabia Leon Plater został zastrzelony 9 czerwca 1863 r. o godz. 11.00 (w innych źródłach – 26 lub 27 maja) w piaskach za twierdzą niedaleko od wału kolei Ryga-Dyneburg.
9 czerwca 2013 r. w Twierdzy Dyneburg prezydenci Polski Bronisław Komorowski oraz Łotwy Andris Bērziņš odsłonili pomnik Leona Platera i bohaterów Powstania Styczniowego.